Do หุ้น กับ Dusit

วันที่ได้เข้าไปสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าประจำปี 2557 กับเจ้าสัวที่คอยให้เป็นทั้งนายทุน เจ้าหนี้ หุ้นส่วนธุรกิจ และที่ปรึกษา ให้กับผม แกเลยถือโอกาสให้พรพร้อมทั้งสอนธรรมดังนี้ มนุษย์และสัตว์ทุกตัวในโลกนี้ ล้วนแต่แสวงหาความสุขเหมือนกันทั้งหมด แต่ที่แตกต่างกัน คือ พระพุทธเจ้าท่านทรงค้นหาวิธีแสวงหาความสุขที่เป็นนิรันดร์ ท่านจึงพบว่าอริยสัจ 4 อันประกอบด้วย ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เป็นทางพ้นทุกข์ที่แท้จริงทำให้ใจไม่กลับไปทุกข์อีก คือ มีใจอยู่แต่ความทุกข์เข้าไม่ถึงใจ การปฎิบัติเริ่มต้นจากการรู้ทุกข์ ซึ่งการจะรู้ทุกข์ได้นั้น ต้องอาศัยสติเป็นเครื่องรู้ แล้วใช้สติเข้าไปรู้ทุกข์ที่ปรากฎในกายใจของตนเอง เมื่อมีสติรู้บ่อยๆย่อมจะพบว่าสิ่งต่างๆที่ปรากฎในกายใจ มีลักษณะเป็นไตรลักษณ์ ประกอบด้วย อนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา เหมือนกันทั้งหมด ไม่มีสิ่งใดที่ไม่เป็นไตรลักษณ์ (อนิจจัง คือ ความไม่เที่ยง ทุกขัง คือ ความแปรปรวน และอนัตตา คือ ความไม่มีตัวตน) เมื่อใจได้เรียนรู้กายและใจว่าเป็นไตรลักษณ์แบบเต็มที่แล้ว ใจจะเกิดความเบื่อหน่ายต่อกายและใจ อันนำไปสู่ความเข้าใจแบบรวบยอดว่า กายและใจไม่ใช่เรา ซึ่งข้อสรุปนี้เป็

ลมหนาวได้พัดมาอีกครั้ง มันทำให้ผมนึกถึงชีวิตที่ผ่านมา เพราะทุกครั้งที่ได้สัมผัสลมหนาว เหมือนธรรมชาติจะบอกว่าเวลาได้ผ่านไปแล้วอีก 1 ปี มันทำให้ผมได้ทบทวนตัวเองว่า 1 ปี ที่ผ่านมา ได้ทำสิ่งใดไปบ้าง เป็นไปตามที่ตั้งเป้าหมายไว้หรือไม่ ถ้าไม่เป็นไปตามเป้าหมายเพราะสาเหตุใด และมันทำให้ผมได้วางเป้าหมายสำหรับปีหน้าด้วย เจ้าสัวเคยเล่าให้ผมฟังว่า แกเคยผ่านความตายมาแล้วถึง 3 ครั้งในชีวิต ซึ่งในแต่ละครั้งมันทำให้แกได้ได้เลือกดำเนินชีวิตที่แตกต่างจากเดิม แกเล่าให้ฟังว่า เมื่อคุณรู้ว่าคุณกำลังตาย คุณจะรู้ทันทีว่าสิ่งใดสำคัญที่สุดในชีวิต และหากคุณรอดมาได้คุณจะกระตือรือร้นที่จะทำสิ่งใดก่อนเป็นอันดับแรก ซึ่งสิ่งนี้มันทำให้คุณรู้จักการจัดลำดับความสำคัญของชีวิต แกสอนต่อว่า 30 ปี แรกของการมีชีวิตอยู่ คือ การค้นหาตัวเองให้พบ เพื่อสร้างความความสำเร็จให้กับตนเอง 30 ปีต่อมา คือ การมีชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่นที่ใกล้ชิด เพราะเราช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว ก็เริ่มต้นที่จะช่วยเหลือคนใกล้ชิด อันประกอบด้วย ครอบครัว พี่น้อง และเพื่อนฝูง ส่วน 30 ปีสุดท้าย คือ การมีชีวิตอยู่เพื่อสังคม คือ คนอื่นที่เราไม่รู้จักแต่เป็นเพื่อนร่

หลังจากดำเนินธุรกิจมาได้หลายปีแล้ว ผมได้รับคำสั่งซื้อจำนวนมากจากลูกค้าเดิม เพราะการทำธุรกิจที่มีแต่ความซื่อสัตย์ จริงใจ และเอาใจใส่ต่อลูกค้ามาโดยตลอด แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงเป็นปัญหาของธุรกิจในขณะนี้ก็คือ การตึงตัวของฐานะการเงิน ผมจึงได้เข้าไปหารือกับเจ้าสัวซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทว่าจะดำเนินการอย่างไรกับสภาพคล่องของกิจการ เจ้าสัวจึงได้ให้ข้อเสนอแนะดังนี้ การหาเงินเข้าสู่กิจการคือ 1) การกู้ยืมเงินจากธนาคาร ซึ่งมีต้นทุนทางการเงินแก่กิจการ ก็คือดอกเบี้ยจ่าย 2) การเพิ่มทุนจากผู้ถือหุ้น ซึ่งมีต้นทุนทางการเงินแก่กิจการ ก็คือเงินปันผลแก่ผู้ถือหุ้น 3) การบริหารทรัพย์สินของกิจการ เช่น การเก็บหนี้ให้เร็วขึ้นโดยการให้ส่วนลด การขายสินค้าคงเหลือในราคาส่วนลด เป็นต้น ซึ่งกรณีนี้ไม่มีต้นทุนทางการเงินที่เพิ่มขึ้น หากเปรียบเทียบต้นทุนทั้ง 3 แหล่งเรียงตามลำดับจากต้นทุนต่ำสุดไปหาสูงสุด ก็คือการขายสินค้าคงเหลือมีต้นทุนต่ำที่สุด หากสามารถขายได้ก็ยังเป็นลดต้นทุนการเก็บสินค้าคงเหลือ เนื่องจากประหยัดพื้นที่และการดูแลรักษา รวมทั้งได้ตรวจสอบสินค้าคงเหลือในเวลาเดียวกันว่าตรงกับการบันทึกบัญชีหรือไม่ ส